Corona wandeling Klompenpad Lint-en Liniepad: Paradijs in stralend geel

“Houdt u niet van geiten? Geiten houden niet van water, even spuiten en ze houden afstand!” deze tekst hangt op een krijtbord aan het bruggetje dat we over moeten steken. In de verte zien we inderdaad een aantal uit de kluit gewassen geiten met flinke gedraaide hoorns. Helaas is de bak met spuiten leeg en wagen wij de overtocht zonder wapen….

Ik wandel het klompenpad Lint-en Liniepad met mijn dochters, op dinsdag met mijn jongste en omdat het zo mooi is op vrijdag met mijn oudste dochter. We starten bij Pand Pannenkoek in Schalkwijk, in onze achtertuin. Dus lekker dicht bij huis in deze corona-tijd.Het is prachtig weer, de zon schijnt uitbundig. Als we het spoor oversteken slaan we meteen linksaf en komen terecht op een smal weggetje met aan één kant spoor en aan de andere kant weiland. De kant van het spoor is een zee van koolzaad in stralend geel. Een stukje verder ligt rechts de kasteeltuin van Jonkheer Ram tussen de weilanden. Met mijn oudste loop ik het pad naar de tuin op, dat ook is omzoomd met koolzaad. Er staan prachtige oude knotwilgen met uitgemergelde stammen, wat zouden die voor verhalen kunnen vertellen?De tuin is een rechthoekige oppervlakte met allemaal vierkante bakken met daarin bloemen en kruiden. Er ligt een vlonder naar de “gracht” die de tuin omringt. Voor tuinliefhebbers is dit waarschijnlijk een walhalla, wij genieten van de rust en de stilte. Hoewel, er klinkt een oorverdovend kikkergekwaak-concert. Het is een drukte van belang in de naastgelegen vijver!
We wandelen verder en het smalle weggetje wordt een nog smaller fietspad, langs een boomgaard, een picknicktafel op een verhoging en een bunker in het veld. Dan komen we bij een bruggetje bij werk aan de Groeneweg en het gele koolzaad straalt ons tegemoet! Ik word er meteen heel blij van. Mijn hart maakt een huppeltje!
Het Werk aan de Groeneweg is onderdeel van de Nieuwe Hollandse Waterlinie. Het was een extra verdedigingsstelling voor het verder gelegen Fort Honswijk. Het werk bestaat uit een aantal loopgraven, groepsschuilplaatsen, grachten en wallen.
Wij lopen over de paden tussen het hoge, gele koolzaad en genieten van het geel. Wat een stralende kleur en met de zon die erop schijnt knalt het geel eruit tegen het frisse groen van het gras en het strakblauwe van de lucht. Een feestje voor mijn ogen en mijn lens!! In de bomen fluiten verschillende soorten vogeltjes het hoogste lied, die genieten ook van de zon en de stilte en de rust. Het is opvallend hoe weinig mensen er zijn (logisch in deze coronatijd, maar toch… het is zo mooi hier). Uiteindelijk komen we aan de andere kant uit en wandelen we de Lekdijk op. Van hieruit hebben we een prachtig uitzicht over het wuivende, gele werk aan de Groeneweg 😍.
Na een klein stukje Lekdijk, dalen we via een overstapje de uiterwaarde van de Lek in. Heerlijk rustig ook hier. Hier lopen we in het groen, met uitzicht op de Lek. Er staat een verkoelend windje, dat zachtjes over onze wangen streelt. Er staan een heleboel paardenbloemen, pluizenbollen, boterbloemen en margrieten in het gras. Het paard in de wei komt even kennismaken bij het hek (waarvan ik blij ben dat het er is!), dan durf ik het paard ook wel even over zijn snuit te aaien (wat ik erg stoer vind van mezelf 😅).Een stukje verderop staan er schapen in de wei, met een heleboel lammetjes. Een lammetje is nieuwsgierig en komt helemaal tot aan het hek om aan onze hand te snuffelen.Als we iets te enthousiast reageren, rent hij snel terug naar zijn moeder. Na nog een paar overstapjes verlaten we de uiterwaarden en lopen we weer de dijk op en meteen bovenaan het pad richting Fort Honswijk.Fort Honswijk, gelegen aan de rivier de Lek, is één van de toonaangevende forten van de Nieuwe Hollandse Waterlinie. De toren van fort Honswijk (gebouwd tussen 1841 en 1848) is de oudste en grootste van de Nieuwe Hollandse Waterlinie en is van een bijzondere architectonische schoonheid. Fort Honswijk bestaat uit een bomvrije toren van 3 verdiepingen. De muren van deze toren zijn 3 meter dik (aan de Oostzijde), zo waren zij bestand tegen het geschut uit de tijd dat de torens gebouwd werden. De functie van Fort Honswijk was om de vijand de doortocht over de Lekdijk te verhinderen en om in samenwerking met het aan de andere zijde van de rivier gelegen Fort Everdingen de Lek af te grendelen.
Fort Honswijk is mijn favoriete fort. Ik vind die bomvrije toren zo gaaf. Charles en ik hebben hier een keer in de zomer aan lange tafels een diner gehad en hebben toen ook de binnenkant bezichtigd. Een andere reden waarom ik het zo gaaf vind is natuurlijk omdat er een permanente expositie is, met levensgrote foto´s op doeken. En één van die foto´s (nr. 14) is van mij! Mijn meiden hebben de expositie nog niet gezien en we wandelen er natuurlijk even langs (dat is het kanon naar beneden lopen en dan naar links, ipv rechtdoor het pad volgen, zoals de route van het klompenpad, dan ga je meteen naar de uitgang van het fort). Iedere keer ben ik weer trots als ik mijn foto zie. Nu de zon schijnt komen de kleuren nog helderder uit! Mijn meiden vinden de foto ook gaaf en zijn ook trots op hun moeder. Ik kom gewoon in het insta-verhaal van mijn jongste…. wow!! 😉
We verlaten het fort aan de andere kant en lopen langs de gracht om het fort heen richting Lunet aan de Snel.
Lunet aan de Snel diende als aanvulling op het Fort bij Honswijk. Met het geschut kon de vijand beschoten worden die zich zou kunnen schuilhouden aan de binnenkant van de Lekdijk. Een lunet heeft twee schuin op elkaar staande zijden. Het Lunet is niet te bezichtigen, je kunt het alleen vanachter een hek in de verte bewonderen. (ik weet niet of er momenten zijn waarop het wel geopend is).De Snel is de naam van het middeleeuwse veenriviertje dat vanaf Honswijk naar de Achterdijk stroomde. We wandelen een flink stuk over een smal pad langs dit riviertje, totdat we aan de achterkant van het Fort aan de Korte Uitweg komen, daar slaan we af richting Polder Blokhoven.Aan de Achterdijk in Schalkwijk ligt het waterbergingsgebied polder Blokhoven. Om wateroverlast bij hevige regenval in Schalkwijk te voorkomen, kan in het gebied 23.000 m3 water worden opgevangen. Het gebied ligt midden in de Nieuwe Hollandse Waterlinie. In de zomerperiode wordt het tweemaal per maand onder water gezet, zodat het principe van ‘inundatie’ (land onder water zetten) van de waterlinie voor bezoekers tot leven komt.Via een vlonderpad wandelen we naar een trekveer. Dat staat helaas aan de overkant en we moeten hard trekken om deze aan onze kant te krijgen. Pfoe… kost wat inspanning.Onszelf naar de overkant trekken als we erop staan is minder zwaar gelukkig en maar een klein eindje. Gelukkig heb ik een dochter met spierballen meegenomen.
We komen bij het bruggetje met het krijtbord met de tekst: “Houdt u niet van geiten? Geieten houden niet van water, even spuiten en ze houden afstand!”. Helaas is de bak met spuiten leeg en wagen we ons zonder wapens in het strijdgewoel.De geiten met gedraaide hoorn komen meteen op ons afgerend en ik verwacht het ergste. Innerlijk doe ik in mijn broek, uiterlijk lijk ik kalm… maar ik laat wel mijn dochter voorop lopen. Vlak bij ons stoppen de nieuwsgierige geiten en beginnen ze van het gras te eten (waarvoor ze ook bedoeld zijn). Ze keuren ons geen blik meer waardig en ik voel me een beetje dom 😂. Als ik later die week met mijn oudste wandel, loop ik voorop.We lopen een kilometer over een smal paadje langs een sloot, door een weiland in de richting van de kerk van Schalkwijk, die als een baken boven het dorp uittorent en steeds dichterbij komt. Een groot, statig gebouw. Ik snap wel waarom ze het de kathedraal van Schalkwijk noemen.
Als we aan het einde van het pad het weiland verlaten zien de de spuiten in de bak liggen.
Via het parallelweggetje langs het water lopen we langs boerderijen van het langgerekte dorp Schalkwijk terug het spoor over en komen we weer uit bij Pand Pannenkoek.
Wat een prachtige wandeling. Ik heb beide keren, met beide dochters, genoten. In deze coronatijd fijn dat het zo dicht bij huis is. Het is een aanrader in ieder jaargetijde, maar het stralend, gele koolzaad gaf de wandeling toch wel een extra glans!