West Highland Way, dag 10: Kinlochleven – Fort William

Yes, we made it!

Vandaag is onze laatste dag op de West Highland Way. We wandelen van Kinlochleven naar Fort William, 24 km.
Vandaag is de dag van een stevige klim, van stralende zon en stromende regen, van heel veel stappen en het bereiken van de finish.

De zon schijnt als we het hotel uitstappen.  Als we de straat oversteken wandelen we meteen weer op de route. We beginnen met een steile, stevige klim over een pad vol keien en stenen. Pfoe, het zweet loopt al snel in straaltjes over mijn gezicht. Er komt geen einde aan, de devils staircase is er niks bij.

Afzien op de vroege morgen

De midges (dat zijn mini muggen die heel irritant zijn) vinden het ook lekker weer. Zonnig, windstil en vochtig van de regen van vannacht. Zodra je stilstaat om even uit te hijgen of een foto te maken komen de midges in zwermen op je af! Mijn netje zit in mijn rugzak, lekker handig. Dus de midges zitten in mijn oog en zelfs in mijn neus, je moet je mond goed dichthouden!

Schilderachtige doorkijkjes

Het uitzicht boven op het hoogste punt is het allemaal waard. Gelukkig staat onze huisfotograaf klaar om ons vast te leggen. We krijgen geen genoeg van de bergen om ons heen. Wat een overweldigend en indrukwekkend landschap weer. En die stralende blauwe lucht met witte wolken erboven maken het net een schilderij!

Uitzicht op Loch Leven

We komen op de Lairig Mor, ook bekend als de Great Pass. Een hele lange weg door de vallei.

We passeren de ruïnes van Tigh-na-sleubhaich. Niet voor te stellen dat hier ooit mensen gewoond hebben in dit onherbergzame gebied.

ruïne van Tigh-na-sleubhaich

Ondertussen is de lucht grijs geworden en zien we in de verte de regen dichterbij komen. We trekken snel onze regenjassen en -hoezen aan en dat is geen overbodige luxe.

Here comes the rain

Wat zie de vallei er dan opeens anders uit: mistroostig en nat. Je wereld wordt dan opeens klein, omdat je ineengedoken in je regenjas naar de grond loopt te staren. Maar we blijven lachen!

Na een half uur regen klaart het weer op. We zijn dan de bocht van de vallei omgegaan naar het noorden. Hier lopen schapen hoog in de bergen en dat is wel te horen.

Het klaart weer op

Voorbij de bocht zijn ook weer prachtige uitzichten en we vragen een toevallige voorbijganger of hij een foto wil maken.
“Where you from?” vraagt hij. “From Holland and you?”  “From Scotland, I saw more Dutch people than Scottisch people at the West Highland Way.”

We trekken onze regenjassen weer uit en wandelen al klimmend en dan weer dalend verder.

We vinden een prachtig plekje met view om te lunchen. Het houdt maar niet op met de mooie plaatjes.

Lunch with this view!

Na de lunch en rustpauze struinen we verder over de smalle paadjes door de bloeiende heide. Op de achtergrond zien we steeds de ben Nevis gehuld in laaghangende wolken.

Het is echt een zeer afwisselende route vandaag. Qua landschap en qua weer. We zien de lucht weer donkerder worden en even later begint het hard te regenen. We waren net weer opgedroogd: lang leve de regenjas!

We zijn nu aangekomen bij Glen Nevis en van hieruit dalen we via een lang bospad naar beneden. In de verte zien we Fort William al liggen.
“I see civilisation, after 9 days of walking I see civilisation”, roept een Schotse jongeman die schter ons loopt uit de grond van zijn hart. Charles en ik schieten in de lach. Zo erg was het nu ook weer niet op de West Highland Way.

Na een flinke afdaling komen we bij het visitor centrum van de Ben Nevis. Dat is de hoogste berg van Schotland. We drinken er een beker koffie, die gaat er wel in na 6 uur wandelen.
Het laatste stuk van de route gaat langs een drukke weg. Wij besluiten de alternatieve route te nemen, door de natuur. Hierbij moeten we wel weer klimmen, maar hebben we ook een prachtig uitzicht over Fort William.

Uitzicht over Fort William

Uiteindelijk bereiken we het centrum en lopen we naar het eindpunt van de route.
Daar zit het beeld van een wandelaar op een bankje. We gaan er naast zitten en vragen medewandelaars een foto te maken (voor de laatste keer). Yes we made it! 154 km West Higland Way zit erop!

’s Avonds drinken we ons etappedrankje samen met Anna uit Munchen in een Indiaas restaurant.

Het laatste etappedrankje van de
West Highland Way