West Highland Way, dag 9: Kingshouse – Kinlochleven

“Its a good day for midges today”

Vandaag wandelen we van Kingshouse naar Kinlochleven, 18 km. We beklimmen het hoogste punt van de West Highland Way gelegen op 550 mtr.
Het is vandaag de dag van de devils staircase, overweldigende natuur en de midges.

Bij het voorbereiden van onze reis en het boeken van accomodaties hadden we niet in de gaten dat er geen rechtstreekse verbinding is tussen Kingshouse en Kinlochleven. Gisteren hadden we geluk met een goede aansluiting, maar vandaag is het zondag. De eerste bus vertrekt pas om 10.30 uur uit het dorp. En dan moeten we nog zien of er een aansluiting is.
Dus we hebben een taxi geregeld, die pikt ons om 9.00 uur op bij de Coop. Kunnen we daar nog even lunch inslaan.

Uitzicht onderweg vanuit de taxi

Het is vandaag prachtig weer, de zon schijnt en er zijn wolken. Prima wandelweer. “Its a good day for midges today” zegt de taxichauffeur, “sunny and still”. Gelukkig zijn we voorbereid. Onze netten zitten al op onze hoofddeksels.

Nieuwe mode?

We worden afgezet op het punt waar we gisteren op de bus zijn gestapt. Het uitzicht is al meteen geweldig en een heel verschil met gisteren vanwege het weer.

Het eerste deel van de route gaat over de Old Military Road. Via het Kingshouse Hotel stijgen en dalen we richting de voet van de Buachaille Etive Mor.

Daar begint de zogenaamde “devils staircase”,  een gestaag stijgend pad dat zigzaggend omhoog gaat. Het is een flinke klim en halverwege nemen we even een break.

Het pad heeft fantastische uitzichten over de omringende bergen. Bij iedere bocht kun je wel weer een foto maken (goed excuus om even uit te puffen).

Bovenaan komen we op het hoogste punt van de West Highland Way, nl 550 mtr. Het ligt tussen de Beinn Bheag en de Stob Mhic Mhartuin (ik heb de namen van de bergen niet bedacht 😉).

Hierna daalt het pad via heidevelden die al deels in bloei staan.
De uitzichten zijn overweldigend in dit ruige, groene landschap. Je voelt je heel klein hier.

De plekken waar het water uit de bergen naar beneden komt lijken een soort oase van groen. Het stromende water is heel rustgevend in de verder stille omgeving, mooi plekje voor een rustmoment.

Ik val in herhaling, maar Schotland is echt indrukwekkend en prachtig en dan hebben wij nog maar een klein deel gezien.

We lunchen op een steen langs het pad. Het waait een beetje, dus de midges laten ons met rust 😅. Terwijl we daar zitten passeren er verschillende mensen, iedereen groet vriendelijk. Sommige mensen hebben we al eerder gezien en daar maak je dan een kort praatje mee. Echt leuk.

Na de gras- en heidevelden zetten we de afdaling in richting Kinlochleven. Na wat stenige smalle paden wandelen we nu over brede zandpaden door een bos. Hier zijn mooie doorkijkjes tussen de bomen door over de omliggende bergen.

Helaas begint het, terwijl we de eindstreep in zicht hebben, te regenen. We hebben geen zin om.onze jassen aan te trekken, maar zijn uiteindelijk toch best nat als we bij ons hotel in Kinlochleven aankomen.
Het uitzicht vanuit het hotel over Loch Leven is ook in de regen prachtig.

Na een lekkere, warme douche drinken we ons etappedrankje in de pub!