Vandaag wandelen we van de Bridge of Orchy naar Kingshouse 20 km, grotendeels via de old Military Road. We passeren Loch Tulla, klimmen naar de Rannoch Moor en doorkruisen deze en eindigen bij de Black Rock cottage.
Vandaag is de dag van flink doorstappen, klimmen, onherbergzaam gebied en een bijzondere busrit.
We ontbijten vanochtend vroeg, we moeten nl. aan het einde van de wandeling met de bus naar Kinlochleven. Daar slapen we 2 nachten. Morgenochtend gaan we dan weer terug naar ons eindpunt van vandaag om naar Kinlochleven te wandelen.
Na een heerlijk ontbijt gaan we aan de wandel. We laten het hotel achter in de laaghangende bewolking.
Ondanks alweer slecht voorspellingen is het droog (wel grijs). We nemen de omleidingsroute voor “luie mensen” die niet willen klimmen. Wij hebben dat deel van de route gistermiddag al gedaan, dus we kiezen voor het alternatief. Dit is ook een mooie route langs Loch Tulla.
In de bosrand spotten we een ree, die helaas niet op de foto wil.
Na een uur pakken we de originele route weer op bij hotel Inveronan. Via het hek bij de forest Lodge beginnen we aan de klim naar de Rannoch Moor, via de Old Military Road, langs de bosrand.
De Rannoch Moor is een uitgestrekt, onherbergzaam gebied. De heide is hier behoorlijk vergrast. Er zijn geen schapen.
De Rannoch Moor is omgeven door bergen die vandaag gedeeltelijk in de wolken liggen. Halverwege de Moor ligt de Ba-rivier over de Ba-brug.
Onderweg spreken we verschillende mensen van allerlei nationaliteiten. Als we vragen of mensen een foto willen maken, maken we meestal meteen een praatje “Where are you from?” “How far are you walking today?”
Ook op de Rannoch Moor blijven we klimmen op een eindeloos lijkend glooiend pad vol stenen met aan beide zijden bloeiende heide. We hebben het tempo er vandaag goed inzitten.
Vanaf het hoogste punt begint de afdaling en zien we in de verte weer de A82 (de drukke doorgaande weg naar Fort William). Daar stappen wij later op de bus.
We komen hier in een skigebied en we zien boven op de berg een stoeltjeslift. Onder aan de berg staat de beroemde Black Rock Cottage, die ook op de voorkant van onze wandelgids staat.
Veel vroeger dan we vooraf gedacht hadden komen we bij de (alternatieve) bushalte. We hoeven maar 10 minuten te wachten en dan komt de bus. Als we in de bus stappen, begint het hard te regenen. Wat zijn we toch bofkonten! De buschauffeur is een goede reisgids en vertelt onderweg over de omgeving.
We komen langs prachtige bergen op weg naar Glen Coe. Veel toeristen hier op de weg.
De aansluitende bus komt binnen 5 minuten hoeveel geluk kun je hebben?
Deze buschauffeur is chaggerijnig, helemaal als onze betaalkaart het niet doet en ik met een briefje van 20 pond betaal. Hij zucht en gromt.
Daarna blijkt hij een echte kamikaze piloot te zijn. Hij scheurt door de bochten alsof hij Max Verstappen is. We maken onze gordels maar even vast.
We komen heelhuids aan in Kinlochleven en wandelen, na een pitstop in de supermarkt, naar ons hotel waar we de komende 2 nachten verblijven.
Daar drinken we op onze kamer ons etappedrankje.
Esther Onderweg 
Dank voor je reactie Frans. We blijven lachen.
LikeLike
Wat een mooie wandelpaden met een prachtige natuur. De vergrassing van heidegebieden duidt op veel te hoog stikstofgehalte.
En…met een grumpy chauffeur kun je je ook vrolijk maken behalve als hij kamikaze toeren uithaalt…
Alle goeds en blijf genieten!
LikeGeliked door 1 persoon